CHAPTER SIX
Iniurong ni Ed ang kotse at nagmaniobra palayo sa subdivision. Tama ang address na nakuha nya mula sa hospital kung saan naconfine si Norma bago ito iginupo ng cancer. Hindi biro ang pinagdaanan nya para lamang matunton muli si Cara at sa pagkakataong ito ay sa poder ni Ramon Buenaventura. Hindi na importante sa kanya kung paano ito naging kaibigan ni Norma, ang mahalaga ay mabawi nya si Cara. His Cara. At base sa ilang araw na pabalik balik nya ay alam nyang nasa poder nito si Cara. Ngayong natunton na nya itong muli ay maari na silang magsama. Nakatakda nyang lapitan si Cara noong isang araw ngunit hindi nya ito nakita sa paradahan ng tricycle maging kahapon. Pang apat na araw na nyang inaabangan si Cara ngunit tila wala rin ito ngayon. Hindi sya mapakali. He has to know kung anong nangyari kay Cara.
He first saw Cara noong bagong lipat ang mga ito sa kanilang lugar. Agad syang nabighani ng angkin nitong kagandahan. Right there and then, alam nyang ito ang nakatakda para sa kanya. Kasama nito ang mga magulang ngunit makalipas ang ilang linggo ay umalis ang ama nitong sundalo para sa isang misyon sa Mindanao. Makalipas ang ilang buwan ay nalaman nyang nasawi ito roon. He tried to befriend Cara ngunit napakailap nito. Nang mabigong mapalapit sa dalaga ay ang ina nito, si Norma, ang kinaibigan nya. She was a grieving widow. Walang stable na trabaho at hindi nagtagal ay naengganyo ito sa kanyang karisma. Pagkatapos ng isang taon ay pinakasalan nya si Norma. Cara was nineteen then. Nararamdaman nya ang disgusto nito sa kanya ngunit nagtiyaga syang suyuin ito. Nang magkasakit si Norma ay sinimulan nyang gawing mas malinaw ang intensyon kay Cara. Bagaman umiiwas ito ay hindi ito nagsusumbong sa ina kaya naniniwala syang gusto rin sya ng dalaga at lumakas ang loob nya. Nang lumala ang sakit ni Norma at tuluyan itong igupo ng kanser ay naging napakasaya nya. Wala ng hadlang sa pagmamahalan nila ni Cara. Lalo syang naging mas agresibo sa dalaga. Mahal sya ni Cara, hindi pa lamang marahil nito narerealize ang damdaming iyon. At nakahanda syang maghintay. Hindi magtatagal at magsasama na silang muli. Ang lahat ng pangungulila nya sa dalaga ay mabibigyang katuparan na. Kumunot ang noo nya nang maalalang ilang araw na nyang hindi nakikita si Cara. He will be back tomorrow.
Nang sumunod na araw ay mas maaga sya. Ipinarada nya ang second hand na sasakyan di kalayuan mula sa gate ng subdivision. Ang plano nya ay iuwi na si Cara sa Leyte kapag nabawi na nya ito. Doon sila magsisimula sa lugar kung saan sya ipinanganak. Walang nakakakilala kay Cara roon kaya alam nyang hindi na ito maiilang kapag nagsama na sila. He was getting aroused sa isiping mapapasakanya ng tuluyan ang dalaga. Sa tuwing magsisiping sila ni Norma ay mukha ni Cara ang iniisip nya. Nang mamatay si Norma ay agad na lumipat ng boarding house si Cara at ramdam nya ang pag iwas nito. She must still be grieving for her mother, katwiran nya. Kaya naman binigyan nya ito ng space nang iwanan sya nito sa sinehan. Ilang buwan nyang hinayaan na hindi makita si Cara. Tiniis nya ang pangungulila sa dalaga. Ngunit ngayon ay tapos na ang paghihintay nila. He will take Cara back.
Nang mainip ay nagmaniobra sya papasok sa subdibisyon. Mahigpit ang mga guwardya ngunit ang kanyang pekeng id ay nakakalusot at pinapapasok naman sya. Pasado alas nueve na at alam nyang bukod sa biyenan ni Ramon ay mga kasambahay na lamang ang tao sa mansyon. Inihimpil nya ang sasakyan sa tabing kalsada at lumapit sa gate. Hindi pa sya natatagalang magbuzzer nang bumukas ang maliit na gate. Kasambahay ang nagbukas niyon sapagkat pang gabi lamang ang gwardiya rito. He smiled his most charming smile.
“Hi. I’m looking for Cara.”
“Sino po kayo?” tanong ng unipormadong maid.
“I’m his uncle.”
Tiningnan sya ng maid mula ulo hangga paa bago sumagot. “Wala na ho si Cara rito.”
Nawala ang kanyang ngiti. “Anong wala? Pumasok sa trabaho?”
“Hindi ko ho alam eh.”
“Anong hindi mo alam..?” bahagyang tumaas ang boses nya. Nang kumunot ang noo ng maid ay muli syang ngumiti. “Saan nagpunta si Cara?”
“Ah..eh..narinig ko lang pong sabi ni Ma’am Ellen ay lumipat na sa boarding house.”
“Saang boarding house?” he forced a smile.
“Wala hong nakakaalam. Hindi rin ho alam ni Sir Ramon.”
“Okay. Pakisabi na lang na dumaan ang tito nya kapag bumalik sya or tumawag.”
“Ano hong sasabihin kong pangalan?”
“Chito.” Sinabi nya ang unang pangalang naisip.
Malakas nyang hinampas ang manibela ng sasakyan. Hindi pwedeng mawala si Cara! His face contorted in anger. Dalawang linggo lang ang paalam nyang leave sa trabaho. Kailangang makuha nya si Cara bago matapos ang leave na iyon. Paarangkada nyang pinaandar ang sasakyan palayo sa lugar na iyon.
Nagmaneho sya ng walang partikular na destinasyon. His mind filled with thoughts of Cara at hindi nagkapuwang ang gutom. Madilim na nang dumaan sya sa isang pamilyar na eskinita. He saw her. Mahaba ang buhok at kasingkatawan ni Cara. Inihinto nya ang sasakyan sa tapat ng babae. Mapanukso itong ngumiti at maimbay na lumapit sa bintana ng sasakyan. Pinigil nyang mapasimangot nang maamoy ang mumurahing pabango nito.
“Sakay na.” aniyang binawi ang tingin rito.
Agad nyang pinasibad ang sasakyan nang sumakay ito. Dinala nya ito sa isang mumurahing motel.
Naupo sya sa gilid ng kama at pinanood itong maghubad ng kasuotan. Maliban sa mahabang buhok ay wala na itong similarity kay Cara. Mas bata ito kay Cara ngunit dahil sa makapal na make up ay mas mukha itong matanda. Her skin pale and her body is thin rather than sensual. Lumuhod ito sa harap nya at ibinaba ang zipper ng pantalon nya. He closed his eyes and let himself gets carried away by the warmth of her tongue. Bago nya marating ang sukdulan ay inawat nya ang babae at pinadapa. He entered her from behind and closed his hands on her neck.
“Where are you, Cara. You’re making this hard for us.” He grunted. He thrusts harder kasabay ng paghigpit ng mga kamay sa leeg ng babae. Isinubsob nya ang mukha nito sa kama kasabay ng pagpupumiglas nito. “You know you can’t get away from me, Cara.” He continued thrusting sa kabila ng panlalaban ng babae mula sa pagkakadapa.
Itinulak nya ang ulo nito at lalo pang isinubsob sa kama. “You are mine, Cara.” He groaned as he climaxed. Hindi pansin kung kelan tumigil sa panlalaban ang babae. Tumayo sya at tinapik ang babae. Nang hindi ito sumagot ay itinihaya nya ito kasabay ng pagdama ng pulso. Wala ng buhay ang babae. Gaya rin ng dalawang nauna. Malalim syang nagbuntong hininga bago tinungo ang banyo.
Nang unang beses nyang mapatay ang katalik ay hindi nya sinasadya. Bagaman may takot na naramdaman ay tila nagdagdag iyon sa excitement nya. The next time it happened, he felt more sexually fulfilled. At ngayon, pakiramdam nya ay natural lang ang nangyari. Nakadagdag sa pagnanasa nya ang nakikitang pakikipaglaban sa buhay ng kanyang biktima. At ang paghahabol ng huling hininga nito ay ang nagdadala sa kanya sa rurok. Sa kanyang isip ay pinarurusahan nya si Cara sa ginawa nitong paglayo sa kanya. You can’t do this, Cara. Hindi ka makakawala sa akin.
Hindi maaring masayang ang pagtitiis nya sa piling ng sakiting ina nito. Alam nyang hindi naman sya minahal ni Norma. Pumayag lamang ito sa panunuyo nya at kalaunan ay pagpapakasal sa kanya dahil wala itong regular na trabaho. At malaking tulong ang trabaho nya bilang manager ng isang appliance store. Kailangan sya nito upang tustusan ang pang araw araw na pangangailangan nilang mag ina bukod pa sa nag aaral din si Cara.
Matapos maligo at magbihis ay tila walang nangyaring lumabas sya ng motel. Gaya ng dati, iniwan na nya ang nirentahang sasakyan gamit ang isa sa kanyang mga pekeng id. Walang pagmamadaling lumakad sya palabas. Tulad ng ibang mumurahing motel na napasok na nya,walang gwardiya ang nasabing lugar. Kung may cctv man ay mahinang klase at hindi sya nag aalalang makilala sapagkat bukod sa nakasumbrero sya lagi ay naka eyeglasses din sya at may pekeng bigote.
Tumawid sya ng kalsada at sumakay ng jeep pauwi sa nirerentahang kwarto.
Nang kumatok ang roomboy at walang sumagot ay binuksan nito ang pinto. Tumambad ang hubad na katawang wala ng buhay. Sindak na tumakbo palabas ng kwarto ang lalaki.
Halos kalahating oras bago dumating ang mga pulis.
“Ano sa tingin mo chief?” tanong ng nakababatang pulis sa kasamahan.
The older man was thoughtful for a moment bago sumagot. “May naunang dalawang kaso na kapareho nito.”
“Yung sa kabilang presinto chief?”
“Oo. Pero nung nakaraang buwan lang ay sa presinto rin natin.”
Tumango ang kausap na tila naalala ang nangyari.
“Parehong sa sakal pinatay ang mga biktima.”
“At walang suspek.” Malungkot na wika ng matandang pulis. “Kailangan nating tutukan ang kasong ito. Ang hinala ko ay iisa lang ang may gawa ng mga krimeng ito.”
“Sige ho chief. Gagawan ko ng report.” Anang binatang pulis.
Tumango ang matandang pulis at muling sinulyapan ang bangkay. Base sa imbestigasyon ay bayarang babae ang biktima. Gaya rin ng dalawang nauna. Nakabreak ang gwardiya ng motel nang maganap ang krimen at walang cctv. Ang room attendant na nag assist ay walang masyadong matandaan sa hitsura ng kasama ng babae maliban sa bigote. Umaasa syang kahit papaano ay may makukuhang malinaw na deskripsyon ang sketch artist. Ang iniwang sasakyan ay nakatakdang kunan rin ng fingerprints. The old man sighed. Magreretiro na sya sa sunod na buwan at gusto nya sanang malutas ang kasong ito bago dumating ang kanyang retirement. Malungkot syang lumabas ng silid. Ayaw nyang isiping matutulad din lang ito sa naunang dalawang kaso na walang nangyari sapagkat walang suspek.
0 thoughts on “For Always”