Diary Of A Nymphomaniac

CHAPTER 25

DIARY OF A NYMPHOMANIAC 

Diary of a Nymphomaniac

Pranpriya’s  POV

“Doc, what happened to her?” I heard my Mommy’s voice out of nowhere.

Tulog ba ako? Bakit hindi ako makagalaw? Bakit parang wala akong maramdaman? Bakit ganito? Patay na ba ako? Nasaan ba ako? Bakit ang dilim? Bakit wala akong makita? Kung may kausap ma doctor ang Mommy ibig sabihin ba nito ay nasa hospital ako?

“I’m sorry to tell you this, but Madame Stalani your daughter have Angioimmunoblastic Lymphoma” Ani ng doctor.

May Lymphoma ako?

“What was that, is that dangerous?” My sister, Tyreen uttered.

“In her case it is. Lymphoma is the most common blood cancer. The two main forms of lymphoma are Hodgkin lymphoma and non-Hodgkin lymphoma (NHL). Lymphoma occurs when cells of the immune system called lymphocytes, a type of white blood cell, grow and multiply uncontrollably. Cancerous lymphocytes can travel to many parts of the body, including the lymph nodes, spleen, bone marrow, blood, or other organs, and form a mass called a tumor. The body has two main types of lymphocytes that can develop into lymphomas: B-lymphocytes (B-cells) and T-lymphocytes (T-cells). T-cell lymphomas account for approximately 15 percent of all NHLs in the United States. A similar lymphocyte called a natural killer (NK) cell shares many features with T-cells. When NK cells become cancerous, the cancer is called NK or NK/T-cell lymphoma and is generally grouped with other T-cell lymphomas. There are many different forms of T-cell lymphomas, some of which are extremely rare. T-cell lymphomas can be aggressive (fast-growing) or indolent (slow-growing).” The doctor paused for a while continued. “In you daughters’ case, she has aggressive lymphoma, and the tumors spread faster and it’s late for her case already, Angio-immunoblastic Lymphoma is a fast-growing T-cell lymphoma accounting for 15 percent to 18 percent of all T-cell lymphomas in the United States. Initial symptoms often include swollen lymph nodes and systemic symptoms such as fever and rash. It is generally treated like other fast-growing T-cell lymphomas, but can be managed with milder therapies in certain circumstances.” detalyadong pag-eexplain ng doctor sa kanya. 

“So we can help her, do the therapies needed when will we start the therapies for my daughter? Is the baby going to be okay?” Mom asked.

Hindi ko alam kung magiging ayos ba ang anak ko, Mommy. Hindi ko inaalagaan ang sarili ko kaya nangyari ang bagay  na ito. Gusto kong magwala ng sobra dahil sa sobrang inis ko.

“I can’t tell you this, you must consult the gynecologists’ office for the child, but I think the child is in a big risk we found out that the patient is positive…”

“Positive saan, Doc?” Tanong ng aking kapatid na si Tyreen.

Wala si Domo at Daddy? Where are they? Hindi ba ay nandito na dapat sila?

“The patient is HIV positive—“

“NO! Hindi totoo ‘yan!” Sigaw ni Mommy na ikinagulat ko.

This is my fucking nightmare. Baka naman nananaginip lang ako at masyadong masama ang panaginip ko? Please wake me up, Lord. Kung totoo man ito, maawa naman kayo sa anak ko. I’ll face all the consequences for my daughter kahit ako na ang magdusa at magpakasakit. Hindi kakayanin ng anak ko ang lahat ng ito.

Ang tanga tanga mo kasi Pranpriya! Dahil sa pagiging takaban mo sa pakikipagtalik sa ibang lalaki ay ang anak mo ang magdadala ng pasakit sa buhay! Hindi ko alam kung kasama ko bang mamatay ang anak ko, pero hindi maari ang bagay na iyon kailangang maagapan agad ang anak ko.

“I’m so sorry Madame, I suggest that you personally fly to America for her Lymphoma therapies. I’ll call all my connections for her to have a place there. I have to go” 

Tanging ang pagsara nalang ng pinto ang aking narinig, hudyat na ang Doctor na kausap ng aking Ina at kapatid ay umalis na. Tanging mahihinang hikbi lang ang narinig ko sa paligid. Hindi ko pa din maidilat ang aking mga mata. Nahihilo pa ako na hindi ko malaman.

Bumukas muli ang pinto at ilang mga yabag ang narinig ko sa hindi kalayuan. Ang mga ingay ng upaan ang tanging nagpapahiwatig sa akin na may ibang tao sa kwarto bukod sa aking kapatid at ina.

“Darling, we’ll get through this okay?” Ang boses ng aking ama.

“I’ve booked 4 plane tickets to Florida, mamaya na ang flight, you must go”

Unti unti kong pinilit na imulat ang mga mata ko at gumana naman iyon dahil unti unti ko nang naidilat ang aking mga mata. Agad na pumukaw sa aking atensyon ang aking ina na nakaupo sa isang single seat kung saan nakausot siya ng isang simpleng dress, she looked so strange and stress. Habang ang kapatid ko namang si Tyreen ay naka shorts at isang loose na shirt habang si Daddy naman ay naka office suit mukhang kagagaling lang niya sa kanyang trabaho—nilingon ko si Domo na may make up pa sa kanyang mukha.

I blinked several times. What is happening? Bakit naka office suit si Daddy?

“Paano ka naman anak?” Anas ng aking ama.

“Dad, I must stay here, kung aalis ako ng biglaan ay magtataka ang mga tao—even the Mercadi’s are furious until now that they found out that Ate Priya is still alive, they’re hunting her! And me, kagagaling ko lang sa presinto diba?” Halata ang paka stress ng aking kapatid dahil namayat siya. Kagagaling niya lang sa presinto? What the hell is happening? 

Muli kong iginala ang aking paningin. Puting ceiling, puti lahat. Nasa hospital nga ako, ng ibaling ko ang paningin ko sa maliit na lamesa sa kabilang sulok ng aking kwarto ay nanlaki ang mata ko. That’s my diary—paanong napunta—bumaling muli ako sa aking kapatid na napapakamot na sa kanyang ulo.

“Okay, Tyreen pack your things isama mo na din ang sa Ate Priya mo, we’re leaving. You must come Oenone hindi pwede ang hindi. Sumunod ka kapag may time ka” Anas ng aking ama bago bumaling sa aking ama. “Kakausapin ko muna ang sekretarya ko, upang mai-cancel lahat ng meetings ko for now, babalik ako sa makalawa ganun din si Tyreen.”

Lahat sila ay abala sa akin. Pero may isang bagay na hindi ko pa maisip ang sagot.

“Ate!” Napaangat ako ng tingin ng tawagin ako ni Tyreen, ngumiti ako ng tipid sa kanya.

“Thanks God! Anak you’re awake!” Hinagkan ako ng aking ina ngunit hindi naman nagtagal iyon dahil umalis na din sila.

Tanging kami nalang ni Domo ang naiwan ditto sa loob ng aking silid. Sinabi nilang nasa VVIP room ako kaya naman silang apat lang ang pwedeng pumasok ditto bukod sa aming family doctor. Nakahalukipkip ang aking kapatid habang hawak hawak ang isang saging, nginunguya iyon at oaring naiinis na pa sa kanyang nakikita.

“Your fucking best friend found out that you are not the dead in that tomb, and your bullshit ex-groom is on the run with the whole Alpha team just to find you. They’ve locked down all the possible exits in the whole country. Mahihirapan tayong ilabas ka ng bansa but because you are HIV positive mas mapapadali ang bagay na iyon, kasama dapat ako sa pag-alis niyo pero nakakahalata na ang best friend mo at ang fiancée mo sa akin.” Anas niya ang sumubo ulit sa saging na kanyang hawak hawak.

Napapikit ako ng mariin at huminga ng malalim bago nagsalita.

“How did that happened?” Wala sa wisyong tanong ko sa aking kapatid.

“Jennie noticed that the corpse isn’t wearing the necklace. One day when she visited your tomb, at narealize niya doon na wala kang suot na kwintas nung nilibing yung bangkay” Ngumuso siya kaya naman dahan dahan kong kinapa ang nasa aking leeg. “That’s one mistake, bakit ba kasi hindi natin isinama ang kwintas na yan? They even invited me to the police, in-interrogate lang naman nila ako dahil kapatid mo ako.” Hindi makapaniwalang anas niya at ilang beses na umirap sa ere.

“What did you say to the police?” 

“Of-course hindi ako naniwala, I denied everything! Hindi pwedeng malaman nila na buhay ka at kasama mo sina Mommy at Daddy, madedehado tayo niyan. At first hindi sila naniwala sa statement ko. I even called a lawyer for me. But nung nagtugma ang lahat ay, naging okay naman na. Hindi nila mapalusutan ang alibi ko na nasa set ako habang tumatawag kay Jennie on the same time dahil madaming nakasaksi sa pagtawag ko! They even dig on my phone calls! That sucks the hell of me!”

Umiling iling siya at agad na tumayo. Aalis na ata—nagkamali ako ng pumunta siya sa lamesa kung saan nakapatong ang aking Diary. Nanlaki ang mga mata ko. Nandun lahat ng sikreto ko. She didn’t even know what happened to me, kaya naman agad siyang lumapit sa akin at inilapag ang diary sa tabi ng aking ulo.

“Nakuha ko to sa best friend mo, but my bad hindi niya alam na nakuha ko ang pinaka possession mo sa buhay. Don’t worry ate I didn’t read the diary. I respect your privacy. Mamaya ay aalis na kayo, hindi ko alam kung magkikita pa ba tayo dahil bantay sarado ako ngayon hindi lang dahil prime suspect ako at the same time ay artista din ako. I’ll call you when I can have time and stories.. I need to go” Ngumiti siya ng tipid at kinuha ang clutch bag niya.

“D-Domo… how long I have been sleeping?”

Takot man ako sa magiging sagot niya ay kaylangan kong malaman dahil wala akong makitang kalendaryo sa loob ng aking kwarto tumigil siya saglit at bumaling sa akin, tinagilid niya ang kanyang ulo at bahagyang umiling na mas lalong nagpakaba sa akin.

“Tomorrow is February 1st, Ate…”

Napanganga ako sa sinabi niya na hindi ko na namalayan ang pag-alis niya. Ilang araw nalang ay manganganak na ako paanong nagyari ang bagay na—napapikit ako ng mariin at inisip na baka parte lang ito ng masamang panaginip ko. I’ve been sleeping for a month and 2 weeks? What have happened to me?

Bakit parang may mali? Napahawak ako sa aking tiyan, ang mga luha ay kusang nagsi-agusan.

No.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32