Diary Of A Nymphomaniac

CHAPTER 23

DIARY OF A NYMPHOMANIAC 

Pranpriya’s POV

“WHAT THE HELL IS THIS?! BAKIT GANYAN ANG ISTURA MO PRANPRIYA AGUSTINE!?” nagpupuyos sa galit na amok ng aking ama.

Tahimik lang ako habang nakaupo sa isang malaking sofa sa loob ng library room ng aming bahay. Everything changes for a reason, and this change means a lot of reasons to me. Nag-angat ako ng tingin ng makita ang aking ina na kinakalma ang aking ama habang ang kapatid ko naman ay umiiling iling lamang. Nakahawak si Mama kay Papa habang si Papa naman ay diretsong nakatingin sa akin, pinagmamasdan ang sitwasyon ko. Napalunok ako sa disappointment na binigay ko sa aking mga magulang. 

All these years of me being a rebel, and for not wanting to be back in the house because my parents doesn’t support my decisions in life and keeps on manipulating me, I was about to travel my dreams and decisions in life, but here I am, back in my own den, I hope something has change in them. Family is the only thing I can rely on now, nothing more and nothing less, baka kung hindi nila ako tanggapin ay hindi ko na alam.

Tyreen is back, and we’re still waiting for Domo to come over. Biglaan ang pagdating ko. Everything was planned by me and my sister, Domo. Ngumiwi ang pangalawa kong kapatid ng makitang hindi magiging maganda ang kalagayan ko. Hindi ko alam kung kaya ko pa bang gawin ang mga bagay na nakalagay sa aming plano? Paano kung hindi umayon ang lahat sa tamang pwesto nito? Masasayang ba lahat ng sakripisyo ng kapatid ko?

Napatayo si Tyreen ng pumasok si Domo, agad itong lumapit sa kanya at niyakap siya. Hindi na nag-alinlangan ang aking bunsong kapatid at lumapit sa akin. From the very beginning, she has power when it comes to my parents. She rules everything in this house.  Maybe being the youngest amoung of us gives her that kind of power, heavens favored her so much in life. Niyakap ko siya at ganun din naman siya, I’m so thankful having this kind of sister, even though hindi kami nagkasama ng mas matagal hindi katulad ng mga panahong ginugol ko kay Tyreen when we we’re younger, matanda na ako ng napagtantong malaki ang gap namin ni Domo sa buhay. Maybe because I was the black sheep and she was the angel.

“Ayos ka lang ba ate? Where is your phone? Tumawag na ako sa kanila at napag-alaman kong nalaman na nila na nagcrash na ang sinasakyan mong chopper, everyone was worried as hell!” impit niyang sigaw ng umupo kami.

Nagpalipat lipat ang tingin ni Mommy sa aming dalawa. She’s confused, why not? Naka Traje de Boda lang naman ang panganay niyang anak ng umuwi dito. Sinong hindi magugulat sa bagay na iyon at sa mga pinagsasabi pa ng aking kapatid ay mas lalo silang mac-confused.

“Oenone, anak. What is happening?” Nag-aalalang tanong ni Mommy.

“You have to explain to us! Pranpriya! Matagal kang nawala at uuwi ka na ganyan ang istura mo! Ano bang nagyayari?” Medyo kalmado na si Daddy ngayon.

“For me it seems like you are a runaway bride, Ate? Aren’t you?” Nagtaas ng kilay si Tyreen at uminom sa kanyang kape.

Magsasalita na sana ako ng nagsalita na si Domo. Tumingin ako sa kanya bilang pagbibigay ng hudyat na ayos lang sa akin ang gusto niyang mangyari.

“I’m here to explain everything in behalf of Ate Pranpriya. She’s pregnant and as expected Ate Tyreen is right, she’s a runaway bride all because the father of his child is in wrath right now, Ate Pranpriya doesn’t want to marry that man because she’s not in love with him, that’s why we come up with this plan knowing that the man knows that she’s pregnant with his baby, na Ate is not sure about if he is the real father. Ngayon ang kasal nila, at ang plano ay umayon sa kagustuhan namin ni Ate. I help her escape from him, naghire kami ng chopper at pinasabog iyon bago makalapag ng Caticlan, maybe near Bacolod City—“

“Wisdom Oenone! What have you done!? Pumatay kayo ng tao, para lang pagtakpan ang kagagahan ng Ate mo? Are you out of your mind? You are now a murderer!” Dumagundong sa apat na sulok ng bahay ang sigaw ng aking ama. Agad na umagap si Tyreen at si Mommy para kalmahin si Daddy.

“It was all framed up Daddy! I help Ate so she won’t suffer any longer with that man! I won’t allow this kind of marriage when she can’t be able to be happy with him! You must marry  the person you want and you’re deeply in love! Ano nalang ang iisipin ng mga tao kapag nalaman nila at napatunayan na hindi kanya ang bata? That would put Ate and our family in a whole laughing stock, that would be a big disgrace to the family!” Sigaw niya pabalik sa aking ama.

Everyone was stunned because of what she sad! By then, mali ka pa din mahal na mahal ko si Altus, yun ang hindi alam ng aking nakababatang kapatid. Yumuko ako, I didn’t know that this will blow up this big. 

“Sino ang taong pinatay niyo sa loob ng chopper? SINO!” gigil na amok ng ama ng makabawi siya ng lakas sa sinabi ni Domo.

“As I’ve said it’s all well planned! That girl is already dead! Binayaran ko ang bangkay ng babaeng iyon! She’s a beggar and kamamatay niya lang kaninang umaga!”

Tama. Ang kapatid ko ang naglinis sa napakasamang bagay na nangyari sa akin. Everything is well planned by her. And I don’t know how to repay her for what she did for me and my baby. 

“A-Anak… how about the pilot?” nagsusumamo ang boses ng aking ina.

“There is none” she said straightly. 

“What do you mean by that?” Nanginginig na saad ni Tyreen.

“Walang nagpapatakbo ng chopper ng nagcrash ito sa Bacolod. The Pilot stop the chopper at bumaba, then it automatically flew on its own. Na iisipin ng lahat na ang piloto ng chopper na sinasakyan niya ay on the run.” Napabuntong hininga ako sa sinabi ng kapatid.

“How about the beggar? Malalaman at malalaman ng lahat na hindi iyon si Pranpriya dahil hindi—“

“Natrabaho ko na’yan Mommy, kinuhaan ko ng dugo si ate at pinatrabaho yon sa doctor, walang magtataka at maghahanap sa kanya at alam na patay na siya with her baby—“

“The beggar is pregnant!?” sigaw ni Mommy. “You killed an unborn child!” umiyak si Mommy dahil narin sa lahat lahat ng kanyang naririnig kahit ako ay kinilabutan sa aming ginawa.

“Of course no! Nai-set up naming lahat lahat, Mommy! Pinalabas naming na nilaglag ni Pranpriya ang dinadala niyang bata sa mismong hotel bago siya pumunta sa venue ng kanilang kasal. The beggar is old and nasty! She’s dead with nothing! And you can’t even recognize her face at all,” Giit pa niya. “Para lalong hindi mahalata ng mga taong nakakakilala kay Ate, ipadadala natin siya sa Sorsogon sa private beach house natin doon. Doon siya manganganak, at duon sila titira. I want to hire 25 securities to protect her and her child.” She said in full authority. 

“You are insane murderess, you are a pure evil Wisdom Oenone. I don’t know you” Yun na ang huling sinabi sa kanya ng aking ama at umalis na. Sumunod naman si Mommy at ganun din si Tyreen.

Kaming dalawa nalang ang naiwan sa loob ng library. Hindi ko na napigilan ang pagbuhos ng mga luha ko. Hindi ko alam na para pala sa anak ko ay magiging ganito ang sakripisyong gagampanan ng mga mahal ko sa buhay. Niyakap ko siya ng mahigpit at ganun din ang ginawa niya sa akin.

“Ate everything will be all right, it will fall in its places you need to rest” Umiling ako sa kanya.

“May balita na ba? Galit ba si Altus?” nanginginig na tanong ko sa kanya.

“Yes. He’s fuming mad and… he’s in deep pain because of what happened.” She caressed my hair. Lalo akong napaiyak sa sinabi niya. “But your best friends wrath is unstoppable lalo na pag nalaman niyang hindi totoo ang lahat.”

Napasinghap ako sa sinabi niya. Galit na galit si Jennie? At ganun din si Altus. I must hide so they won’t catch me.

Nakahiga na ako sa aking kama sa loob ng aking kwarto. Soot soot ang isang wedding gown na binili ko upang makipagpalit. The expensive wedding gown he bought for me burned with that beggar. Kusang bumuhos ang mga patak ng aking luha. Everyone thinks that I’m dead. But I can’t stop thinking that Jennie and Altus are on the run to find me. Hindi ako makakilos dahil sa sobrang sama ng aking pakiramdam. Nakarinig ako ng ilang katok sa pinto na nagpabalikwas sa akin.

Pumasok si Mommy na may dala dalang mga damit. Is that for me? Ngumiti siya ng tipid at niyakap ako ang mga luhang umaagos kanina ay muling nadagdagan. I missed her so much. Isang dekada na ang nakalipas ngunit hindi parin ako mabuting anak sa kanya. Puros problema lamang ang dinudulot ko sa kanila hindi katulad ng dalawa kong kapatid.

“Anak, saan ka ba nagpunta ha? Matagal ka naming hinanap ng Papa mo. Patawarin mo kami sa lahat ng naging kasalanan naming sayo, pasensya na kung hindi ka naming naintindihan na lagi ka naming dinidiktahan. Patawarin mo kami ng papa mo, nagawa lang naman naming ang bagay na ‘yon dahil ayaw naming mapariwara ang buhay mo hindi naming lubos maisip na ganto pala ang kahihinatnan mo kapag naging masyado kaming mahigpit..” bahagyang nanahimik si Mama at nagpunas ng kanyang mata. She’s crying all because of the pain I’ve caused many years ago “Akala naming hindi na kami makakasurvive sa mga iniwan mong problema pero kinaya naming. Pasensya  ka na anak kung hindi ko nakita ang halaga mo sa ating pamilya kaya naman patawarin mo kami ng papa mo. Mahal na mahal ka naming Pranpriya..”

Umiling ako at niyakap ng muli si Mama. She cried because of her pain I cried because I’m a bad daughter to her. I don’t deserve this kind of family.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32