CHAPTER 24
Romeo POV
1 month suspended and that was a fucking hell! Gusto ko mag bakasyon! Gusto ko pumunta sa ibang bansa! Tangna kung hindi lang buntis ‘tong si Neneng, dadalhin ko ‘to sa Paris o kaya sa Italy o kahit saan niya gusto. Leche kasi! Ang lakas kasi ng dugo ko at nabuntis agad! Urgh! I forgot to use condoms kasi, ang tanga ko! Bwiset!
Biglang nag ring yung cellphone ko, “Bakit ka napatawag?”
“Wag ka muna lumabas or magpakita sa ibang tao. Hinahanap ka parin ng mommy mo.”
“Sige. Hindi parin ba nila alam na nasa Pinas ako?”
“Malamang hindi! Ni-hindi nga nila alam na nagpalit ka ng pangalan mo, diba Mr. Zachary Drew Smith?! Hahahaha!”
“Gago ka talaga! Sige na baka marinig pa tayo ni Neneng.”
“Oy oy wait! Yeah, I heard about that girl. Kelan mo ba siya ipapakilala sa akin? And I heard she is pregnant. Wow naman! Kelan ang binyag? Ninong ako ha!”
“Matagal pa. Hindi ko nga alam kung lalaki o babae eh. Hindi ko pa dinadala sa oby. Plano ko nga pag nanganak, ako nalang magpa-anak dito.”
“Hindi ka lang pala gago, tatay ka na at instant midwife ka pa? That’s cool ha? Anyway, my girlfriend is here. Gotta go. Bye Zachary Drew Smith aka Romeo George Anderson.”
And there you have it! My real name is Zachary Drew Smith. I used a random name to hide from my mom. Yes, I’m hiding from my mom. I don’t want to be part of her life. Manloloko, malandi, talunan at walang kwentang nanay at tao siya! I hate her so much and I just wish that she die as early as now! I hate her being so unfaithful to my dad! Hindi niya alam lahat ng hirap at sakit na dinadanas ni daddy just to win her back, pero putangina pabebe siya! My dad thinks she’s worth it but NO! She’s not worth it all! Isa lang siya sa mga babaeng nanggagamit ng mga tao para lang sa pera. I hate her so much! Sana lang talaga hindi ko nalang siya naging nanay para hindi ako ganito!
I hate girls! I always see them in my mom’s personality and I hate it! Every time I try to change my idea with girls, I always ended up failing. Hindi ko na talaga maalis sa isip at pagkatao ko na lahat ng babae ay manloloko, just like my mom.
“Romeo! Romeo!” fvck that girl! Nagsesenti ako dito, bigla nalang sumisigaw.
Pumunta ako sa cr ng kwarto niya kung saan siya nagsisi-sigaw, “What’s the matter with you?!”
“Ang daming dugo! Ang sakit sakit na! Romeo, dalhin mo na ako sa hospital, please!!”
“What?! Not now! Mainit ako sa media ngayon. Tiisin mo nalang, bukas nalang! Wag lang ngayon!”
“Pakyu ka! Mukha bang kaya ko pang tiisin?! Tangina kaaaaa aaaaraaay ang sakit! Pleaseee dalhin mo na ako sa hospital! Now na!!!”
DAAAAAMNNN!!
No choice! I took her to the hospital. Almost 2 hours na siya sa loob ng ER. Tangina naman kasi talaga, bakit ngayon pa nangyari ‘to!
Fvck! May media pala na nakasunod. Sht! Kailangan ko magtago, kaso nakita ako ng isang reporter. Tangina naman talaga!
“Sir! Sir Zachary! Bakit ho kayo nandito sa hospital? Matagal na ho kayong hinahanap ng mommy niyo!”
“Ha? Hindi ko alam sinasabi mo. Hindi ako si Zachary. Ako si Romeo, baka nagkakamali kayo.”
“Hindi po kami nagkakamali! Kamukha niyo po ang anak ni Mrs. Angela Smith.”
“Sorry pero wala talaga akong alam sa sinasabi niyo. Pasensya na!” umalis ako sa harap nila pero sumunod parin sila, kahit saan ako pumunta nakasunod sila. Leche na media to!
Nakita ko na may doktor na lumabas mula sa ER. Agad ko itong nilapitan, “Dok, kamusta si Neneng?”
“Ikaw ba ang ama ng bata?”
Biglang lumapit yung media saamin, “Bata? May anak na ho kayo sir Zachary?”
Nag glared ako sakanila, “HINDI NGA AKO SI ZACHARY!”
Natahimik silang lahat, “P-pasensya na ho. Akala ho kasi namin–“
“HINDI NGA! HINDI AKO ‘YUN! PUNYETA! UMALIS NA KAYO!” Isa-isa na silang umalis. Mga leche!
“Sir?”
“ANO?—Ayy joke lang po dok. K-kamusta na po siya dok?”
“Ligtas ang asawa mo.” Haaaay nako naman. Thanks Lord! “Pero patay ang bata.”
“What? Agin?! Are you fucking insane? That’s impossible!”
“Naging critical po ang sitwasyon. At alam niyo ho sa tingin ko sinasaktan niyo ang asawa niyo, kaya naging epekto ito ng pagkamatay ng bata. Hindi ho kasi pwede maging stress ang isang buntis at maraming pasa ang asawa mo. Pasensya na, pero wala na ang bata.”
Neneng POV
Nagising ako at medjo masakit ang ulo ko. Nandito ako sa kwarto ko sa bahay. Naalala ko na nasa hopital ako ah, bakit nandito ako? At nasaan ang baby ko?
Pumasok sa kwarto si Romeo na mau dalang maleta. “Romeo, anong ginagawa mo? Nasaan ang baby natin?”
Nilingon niya ako at inabot ang isang envelope na may lamang pera, “Pag okay na ang pakiramdam mo, pwede ka nang umalis at ‘yang pera 100k yan. Kunin mo na diyan yung utang ko sa kuya mo na 30k.”
“Anong sinasabi mo? Nasaan ang anak ko?” maluha luha na ako. Ayaw ko ng pakiramdam na ganito. Hindi ko kakayanin pag….
Lumingon saakin si Romeo at bigla siyang sumigaw, “Kasalanan mo ‘to!! Responsibilidad mo siya pero hinayaan mo na naman!” Hinawakan niya ang buhok ko at sinampal na naman ako, “Kung hindi ka naging pabaya at iresponsableng ina, edi sana hindi siya nalaglag! ‘Yan na nga lang ang pinang-hahawakan ko para manatili ka saakin, pero ayaw mo talaga!” Dahan dahan na ang pagbitaw niya sa buhok ko at sa unang pagkakataon, nakita ko si Romeo na umiyak. “Sabihin mo saakin Neneng kung bakit ayaw ng tao, tadhana at kahit ng Panginoon na maging akin ka? Pinipilit ko maging mabuti pero fvck! I just want to be loved. Gusto ko maramdaman na mahalin ako ng taong mahal ko pero bakit ayaw nila? BAKIT AYAW MO?!”
Hindi ko alam ang isasagot ko. Naawa ako kay Romeo.
“Romeo, alam mo naman kung sino ang mahal ko diba?”
“Bakit? Ano bang meron si Patrick na wala ako? Mabait siya? Gwapo? Matalino? I can be that guy! Kaya kong magbago para sa’yo, just give me a chance, please?”
“Kung pwede lang turuan ang puso Romeo, gagawin ko.”
Tinignan niya ako ng matagal bago ito tumango at naglakad papunta sa pintuan ng kwarto. “Then so be it! Ayaw na kita makita bukas dito! Tama ako, pare-parehas lang kayo. Hindi ko kayo kailagan!” binagsak niya ng malakas yung pinto.
I’m sorry, Romeo.
0 thoughts on “Bakit Nabuntis Si Neneng?”